یادم نمیاد روزیو که به اندازه امروز خواسته باشم حرف بزنم شبیه حس داشتن یه انرژی کاذب. امروز لا به لای کارامون کم فرصت شد حرف بزنیم از طرفی اولین باریم شد که از خودمون گفتیم: قبوله که آدما آشغالن و در نتیجه جامعه غیر قابل تحمل، ولی قبول کن مام جزی ازش هستیم و ختما میدونیم که آدما یاد میگیرن حتی آشغال بودنو. آخر این حرفای نسبتا عجیب با خودم میگم یه جاهایش شبیه دیالوگ گفتن شدا کاش طولانی تر بود نکته های مثبت و منفی ای داشت، مثبتاش بیشتر. میدونم دا
درباره این سایت